Droom

maandag 2 april 2012

Altijd zo vervelend: ga je ’s avonds heerlijk naar bed, word je ’s ochtends doodmoe wakker. Ken je dat? Rot gedroomd. Ik had het vannacht. Moest met een vriend vertrekken vanaf vliegveld Zestienhoven, en telkens werden we door bejaarde dames in een andere ruimte gezet, omdat we in de vorige niet mochten zitten. Tot wel zeven keer. Zaten we net, werden we weggestuurd. ‘Maar die mevrouw van zo-even zei dat we hier wel konden zitten.’ ‘Nee, dit is de wachtruimte voor passagiers, maar uw ticket is nog niet gecontroleerd…’ Gek werd ik er van. En boos. Heb uiteindelijk al die wijven uitgescholden, wat denken ze wel! Dat werd huilen, excuses over en weer, het was allemaal verkeerd begrepen, klachtenformulieren, en gratis parkeerbonnen. Toen werd ik wakker. Waar gaat het in godsnaam over? Totaal vervreemd keek ik mijn nachtelijke slaapkamer rond. Wat had ik nu weer moeten doorstaan, en hoe kwam ik erop? Ben in geen jaren op Zestienhoven geweest, en ruzie met oudere dames is mij de moeite niet waard. Maar toch, ergens in mijn onderbewustzijn is er iets gaan pruttelen. Een voorval, een ervaring. Dromenkenners onder jullie kunnen mijn op hol geslagen hersenspinsels natuurlijk meteen uitleggen, maar ik zit er mooi mee. Terwijl ik dit schijf, zie ik nog de beelden voor me. Dat mijn jas in een andere, uit een weggestuurde, ruimte bleef hangen, en ik die niet terug mocht halen. Wat een gedoe. Het meest vervelende van dit alles vind ik dus dat ik doodmoe opstond. Nergens trek in had. Hoe kan dat nou? Dat je geest een spelletje gaat spelen met je lijf dat gewoon lekker wil uitrusten. Welk biologisch proces werd nu weer aangestuurd? En wanneer droom je eigenlijk? Ik bijna nooit. Ja, als ik op reis ben en heel veel indrukken tegelijk opdoe. Dan zorgt een droom ervoor dat ik alles helder op een rijtje krijg. Maar anders? Nooit. Vliegveld Zestienhoven bestaat niet eens meer. Nou ja zeg, waar zat ik vannacht met mijn hoofd?!